Poszukiwania Sandry zakończone

marek dobrze pisze ja mam 5 dzieci od 20 do 10 lat i starsi mi pomagaja jak jest ciezko a nie ze mama ma dac moje moze duzo nie maja ale maja szacunek do starszych a to co sie dzieje to macie wychowanie bez stresowe was dzieci wychowuja nie wy ich

w 90 procentach powie ci to zmień prace.lub bedzie sie wstydził ze jesteś biedny ,tak młodzi podchodzą do życia.Bo nie twoja opinia sie liczy tylko jak go rówiesnicy odbieraja

Tak powinno być,tylko dzieci dużo czasu spędzają z rówieśnikami,a każdy szpanuje jak ma coś a 2 nie to zaraz mu wypomina,dokucza,dziec ko czyje się pokrzywdzone nie kochane ,bo tu nie rozmowa ,tylko szpan się liczy,Szacunek dla rodzica idzie na bok.Teraz jak dziecko do komuni idzie to ma,listę z preżentami a tvn i te reklamy .dzieci tam się uczą

Bogdan 19734 - Główną przyczyną braku kontaktu z dzieckiem jest brak rozmowy , lekceważenie jego zdania oraz niemożność jego wypowiedzenia - itd . Dzieciaka należy traktować na równi ze sobą ,dyskutować i bardzo wiele tłumaczyć . Gdy na prawdę jest tak bardzo ciężka sytuacja finansowa rodziny dzieciak to zrozumie i doceni starania rodziców . Niemniej jednak nasza pociech musi być i czuć się prawowitym członkiem rodziny i uczestniczyć w rodzinnym życiu . Niewybaczalnym błędem rodzica jest otwarcie browca wtopienie się w ekran tv i zamknięcie na wszystko . Powołując do życia potomstwo trzeba być świadomym obowiązków i wyrzeczeń które z tym się wiążą .

To nie jest tak i tak nie może być by dzieciak uważany był za smarkacza który nie ma nic do powiedzenia , szczególnie w trudnym okresie dojrzewania . Rodzice uważają że gdy dziecko ma dach nad głową , ma co zjeść , ma kompa i książki więc nic więcej do szczęścia nie potrzeba . Taka teoria przekładana na praktykę najczęściej kończy się ucieczką - a dlaczego ?? Ponieważ dzieciak nie jest zauważany przez rodziców . Nikt się nie interesuje jego problemami które dla niego są bardzo ważne , natomiast w ocenie dorosłych są bzdurą .Wielokrotnie właśnie w ten sposób nasza pociecha chce zwrócić uwagę na siebie . To krzyk rozpaczy i wołanie o pomoc : halo !!! Ja też tu jestem , ja również jestem osobą żywą która potrzebuje wsparcia i pomocy . A tu cisza głucha . Zero reakcji i zainteresowania - więc nie dziwmy się że dzieciak decyduje się na ucieczkę . A zatem nie lekceważmy problemów dzieci lecz wczujmy się w sytuację i zobaczmy świat ich oczami .

a tyle chalasu napierdzielali, i co lyso teraz polakom pewnie ze wpitalaja nosa w nie swoje sprawy i dokrecaja srube pisaniem tandetnych postow, zyje, ma sie ok, byla u znajomych, poklucila sie z mama lub tym podobne, ja osobiscie za szczeniaka mialem 20 zawijek z chaty, latalem po calej polsce, a teraz tego zaluje lecz wiem jak to smakuje