Holandia: 11 lat więzienia za zabicie Polaka

Archiwum '16

Sąd w Bredzie skazał 38-letnią Zarinę R. na karę 11 lat pozbawienia wolności. Kobieta zabiła w sierpniu 2013 roku 32-letniego obywatela Polski, Adriana Węckowicza.

W wyroku ogłoszonym w piątek 26 sierpnia sąd stwierdził, że kobiecie nie można udowodnić zabójstwa z premedytacją (za co grozi wyższa kara).

Przedstawione dowody były jednak na tyle mocne, że uznano za udowodnione to, że to oskarżona pozbawiła życia 32-letniego Polaka, a następnie wraz ze znajomym ukryła zwłoki na terenie parku Biesbosch. Do morderstwa doszło w mieszkaniu Zariny R. w miejscowości Andel (prowincja Brabancja Północna).  

Prokuratura domagała się dla Zariny R. kary 14 lat pozbawienia wolności. Wcześniej sąd skazał 50-letniego mężczyznę, który pomógł jej ukryć zwłoki, na karę pięciu miesięcy pozbawienia wolności.

Adwokat oskarżonej domagał się uniewinnienia swej klientki. Według Zariny R. działała ona w obronie własnej, a 32-letni Polak (który był niegdyś jej partnerem) zachowywał się agresywnie. 38-latka zeznała, że Adrian Węckowicz „groził jej nożem i chciał ją wykorzystać lub zgwałcić” (cytat za komunikatem prasowym holenderskiego sądu). Oskarżona miała mu następnie wyrwać nóż z ręki i w ramach obrony własnej kilkakrotnie ranić.

Sąd nie dał wiary tym tłumaczeniom, gdyż były one mało wiarygodne. Z zebranego materiału dowodowego nie wynikało, by Adrian Węckowicz był wobec byłej partnerki agresywny, a kobieta wielokrotnie zmieniała zeznania. Pytana o szczegóły rzekomej bójki „w obronie własnej” niewiele była w stanie powiedzieć.  Nie wyjaśniła też dlaczego zadała ofierze trzy ciosy nożem w szyję. W dodatku oskarżona bardzo długo odmawiała składania zeznań, a zdecydowała się na to dopiero wtedy, gdy znane już były wyniki analiz kryminalistycznych.   

Według sądu bardziej prawdopodobny był inny scenariusz. Nie chodziło tutaj o obronę własną, ale Zarina R. zamordowała Adriana Węckowicza ponieważ być może nie była w stanie zaakceptować końca ich związku. 

Także zachowanie kobiety po śmierci ofiary nie wskazywało na to, by chodziło o obronę własną. Kobieta wraz z pomocą znajomego wywiozła nocą zwłoki ofiary do parku Biesbosch i próbowała pozbyć się jakichkolwiek śladów, mogących wskazywać na jej związek z zaginięciem mężczyzny. Kobieta była na tyle okrutna i wyrachowana, że dała rodzinie 32-latka fałszywą nadzieję, mówiąc, że „Adrian po prostu wyjechał”.

Było to dla rodziny i bliskich zabitego tym bardziej bolesne, gdyż od czasu zaginięcia 32-latka do chwili, gdy stwierdzono, że mężczyzna nie żyje, minęło wiele miesięcy. „Rodzice ofiary, którzy w trakcie procesu wielokrotnie wybuchali płaczem, powiedzieli, że gdy ich syn był uważany za osobę zaginioną przejechali w Holandii ponad 8.000 km”, relacjonuje dziennik „AD”.     

Zwłoki ofiary znalazł 14 stycznia 2014 r. w parku Biesbosch przypadkowy spacerowicz. Mężczyzna poinformował policję, a funkcjonariusze ustalili, że mają do czynienia z ofiarą morderstwa. Zwłoki były jednak w takim stanie, że policja miała trudności z ustaleniem tożsamości zabitego. Wówczas jeszcze nie wiedziano, że znalezione ciało to zwłoki zaginionego Polaka.

Początkowo udało się jedynie ustalić, że ofiara najprawdopodobniej pochodziła ze wschodniej części Europy. Przy zwłokach nie znaleziono żadnych dokumentów, także ślady DNA nie pomogły – DNA mężczyzny nie znajdowało się w żadnych międzynarodowych bazach danych. Policja zdecydowała się na rzadko stosowaną metodę: komputerową rekonstrukcję twarzy ofiary. Dopiero wtedy natrafiono na trop zaginionego już od kilku miesięcy Adriana Węckowicza.  
Na początku marca 2015 r. w mieszkaniach podejrzanych w Andel przy ul. Kennedylaan i w Veen (przy ul. Hubertus Schreudershof) policja przeprowadziła intensywne, wielodniowe przeszukania. Także pod koniec czerwca 2015 roku przeszukano te mieszkania, a 30 czerwca policja zdecydowała się na aresztowanie Zariny R. i jej 50-letniego znajomego.

26.08.2016 ŁK Niedziela.NL