Ciepłe myśli na holenderską niedzielę: Nie umiemy się pięknie różnić (cz.105)

Ciepłe myśli

Ciepłe myśli na holenderską niedzielę, czyli cykliczne spotkania przy porannej kawie

Agnieszka Steur


Nie umiemy się pięknie różnić 

Daktyloskopia jest to nauka śledcza polegająca na badaniach porównawczych linii papilarnych. Linie te to bardzo charakterystyczne bruzdy, na skórze ssaków naczelnych. Dla nas ludzi (ponieważ nie tylko człowiek je posiada) najbardziej znane i indywidualne są te na opuszkach naszych palców.

Dlaczego o tym piszę? Odrobinę, ponieważ bardzo lubię seriale kryminalne a w nich odciski palców często odgrywają decydującą rolę. Dzięki badaniom zapoczątkowanym już w latach 30. ubiegłego wieku, dziś stwierdza się, kto trzymał broń, kto był na miejscu przestępstwa i kim jest ofiara. Dzięki pozostawionym śladom, specjalista potrafi precyzyjnie stwierdzić do kogo one należą. Jednak nie o tym pragnę dziś pisać. Chcę się skupić na innym aspekcie daktyloskopii.
Głównym powodem dla którego wspominam o liniach papilarnych, jest ten, że każdy z nas je posiada i u każdej osoby są one inne. Czyż to nie jest fascynujące? Obecnie na świecie żyje około 7,5 miliarda ludzi i wśród nich nie ma dwóch takich samych dłoni… dwóch takich samych opuszków.

Ale nie tylko nasze opuszki różnią się od tych posiadanych przez inne osoby. Każdy z nas jest inny. Każdy jest układanką składającą się z niezliczonej ilości fragmentów, tylko raz właśnie tak ułożonych. Każdy z nas jest niczym nasze odciski palców. Różnimy się od siebie. Każda osoba jest jedyna i nie ma drugiej takiej na świecie. Wśród 7,5 miliarda ludzi nie istnieją dwie takie same osoby! Oczywiście istnieją podobieństwa. Czasem lubimy tę samą muzykę, innym razem zamawiamy tę samą pizzę. Plecy bola nas w tym samym miejscu lub pisząc zakręcamy ogonek literki „j” w ten sam sposób. Czasem modlimy się do tego samego Boga a innym razem kupujemy buty w tym samym sklepie obuwniczym. To są właśnie te fragmenty. Całość jest już inna – jedyna i niepowtarzalna. Nie ma drugiej takiej samej osoby jak Ty i ja. I to jest właśnie piękne!

Nie potrafię śpiewać ani grać na żadnym instrumencie. Jeśli wszyscy byliby tacy jak ja, na świecie nie istniałaby muzyka. Bez niej byłoby po prostu smutno.

Bardzo często lubimy osoby, które w jakiś sposób są do nas podobne. Przyjemnie jest spędzać czas z kimś, kto lubi te same ciastka czekoladowe i nie odbiera nam prawa kochania osoby, do której bije nasze serce.

Ważne jest jednak, aby pamiętać o odciskach palców. O tym, że pozostawiamy po sobie ślad. Ważny ślad w życiu innych ludzi. Pamiętajmy, że właśnie w tych różnicach jest piękno. Dzięki nim tworzymy świat wyjątkowym oraz uczymy się i nieustannie rozwijamy. Nie chciejmy, by wszyscy byli tacy sami. Nie pozwólmy również, by inni zmuszali nas do bolesnych zmian.  

Dlaczego dziś do naszej porannej kawy piszę o odciskach palców i różnicach między nami? Ponieważ ten dzień jest bardzo ważny. Dzisiaj każdy z nas ma szansę wyrazić swoje zdanie. Może być inny. Może pozostawić ślad. Dziś bierzemy udział w wyborach parlamentarnych. Każdy z nas ma szansę się różnić i wybrać osoby, wśród których znajduje podobieństwo lub dzięki którym może się czegoś nauczyć. Dziś mamy szansę głosować za wolnością i demokracją. Niezwykle istotne jest, aby oddać głos na tych, którzy nie odbierają prawa do bycia innym, do bycia sobą. Na tych, którzy nie wymagają od nas stania się kimś, kim nie jesteśmy. Ponieważ tak, jak nie można zmienić naszych odcisków palców nie robiąc sobie krzywdy, tak nie można „dopasować” ludzi, nie krzywdząc ich.

Pisząc ten artykuł przypomniały mi się słowa Cypriana Norwida. W jednym ze swoich listów napisał, że „umiemy się tylko kłócić albo kochać, ale nie umiemy się różnić pięknie i mocno”.  

Idę na wybory.
Widzimy się za tydzień... przy porannej kawie.

Agnieszka

13.10.2019 Niedziela.NL

(as)