23 lipca Dzień Włóczykija

Święta

Dziś obchodzony jest Dzień Włóczykija. A kim on jest? To bardzo wyjątkowa osoba. Włóczykijem nazwiemy kogoś tajemniczego, zamyślonego i małomównego. Kogoś, kto wyrusza na wyprawy w nieznane. Z pewnością większość osób, które przeczytały tytuł tego artykułu, natychmiast zobaczyło oczami wyobraźni bohatera serii książek Tove Janssona, które opowiadają o przygodach Muminków.

Oczywiście dzisiejsze święto jest również jego, ale i wszystkich innych włóczykijów, również tych, które są częścią osobowości każdego z nas.

Co robi włóczykij? Logiczną odpowiedzią byłoby napisanie – włóczy się. Słownik języka polskiego informuje, że włóczenie się to po pierwsze, chodzenie lub jeżdżenie bez określonego celu z jednego miejsca w inne. Po drugie, to bywanie w miejscach dla kogoś niestosownych. Po trzecie, można również w języku potocznym powiedzieć tak o rzeczach: być włóczonym. Według słownika istnieje możliwość użycia tego słowa, aby opisać mgłę lub dym, w znaczeniu: snuć się.

Włócząc się, chodzimy bez celu, podążamy przed siebie, tam gdzie nas oczy poniosą. We współczesnym świecie, gdzie najważniejszy jest cel naszej wyprawy, mogłoby się zdawać, że włóczenie się jest równoznaczne z marnowaniem czasu. Jednak, czy jest tak w rzeczywistości? Właśnie w chwili, gdy nie czujemy presji i konieczności zdobycia wyznaczonego celu, stajemy się znacznie bardziej kreatywni. Przecież najlepsze pomysły pojawiają się w naszej głowie, właśnie wtedy, gdy nie koncentrujemy się na nich, gdy robimy coś innego. Tym czymś może być, chodzenie bez celu.

Jednym z najbardziej wyjątkowych włóczykijów jest profesor Peter Higgins, który w roku 2013 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. Tak, ten od pola Higginsa oraz cząstek Higginsa. Profesor uwielbia chodzić bez celu po górach. W chwili, gdy dowiedział się, że otrzyma tę niezwykle prestiżową nagrodę, również udał się na wyprawę bez celu... choć tak całkiem bez celu nie była - pragnął ukryć się w górach przed dziennikarzami.

Najbardziej znanym literackim i telewizyjnym włóczykijem, jest ten wcześniej wspomniany z opowieści o Muminkach. Nie ma on domu i mieszka w namiocie nad rzeką. Gdy zaczyna robić się zimno, wyrusza na południe w poszukiwaniu cieplejszych miejsc. Jednak zawsze wraca wiosną do Doliny Muminków. Włóczykij najbardziej lubi rozmyślać w samotności, często też gra na harmonijce i pali fajkę. Ponadto nie odmówi napicia się dobrej kawy. Zazwyczaj przebywa sam, ale jest też przyjacielski, empatyczny i na każdy problem znajdzie radę. Przez wszystkich uważany jest za bardzo mądrego, również, dlatego że mało mówi.

Włóczykij ze względu na liczne wędrówki nie chce posiadać zbyt wielu rzeczy, bo przecież są tylko utrudnieniem w podroży.

Jak sam twierdzi: „Wszystko staje się trudne, kiedy chce się posiadać różne rzeczy, nosić je ze sobą i mieć je na własność. A ja tylko patrzę na nie, a odchodząc staram się zachować je w pamięci. I w ten sposób unikam noszenia walizek, bo to wcale nie należy do przyjemności”.

Włóczykij jest jedną z tych postaci literackich i telewizyjnych, których nie sposób nie kochać. Z pewnością, dlatego że jest wyjątkowo wrażliwy oraz szlachetny, ale również zawsze potrafi bardzo wyraźnie stawiać granice swojej prywatności i nie znosi zakazów. Któż nie chciałby być taki jak on. Może właśnie to jest główną cechą każdego włóczykija – wolność.

Z okazji dzisiejszego święta, można wyruszyć na spacer i idąc bez celu przez chwilę poczuć się włóczykijem. Może dzięki temu uda się rozwiązać jakiś problem, a jeśli nie, to zawsze spędzi się miłe chwile na świeżym powietrzu. Można również sięgnąć na półkę po książkę z dzieciństwa i przeczytać kilka stron.

„- Czy chcecie posłuchać pewnej strasznej historii? – zapytał Włóczykij zapalając lampę.
- Czy bardzo straszna? – zapytał Paszczak.
- Mniej więcej jak stąd do drzwi albo nawet jeszcze trochę więcej – odparł Włóczykij. – Jeśli to coś mówi, oczywiście.
- Nie, przeciwnie – odparł Paszczak. – Zacznij opowiadać, to ci powiem, w którym miejscu zacznę się bać.”

23.07.2019 Niedziela.NL

(as)