Ciepłe myśli na holenderską niedzielę: Dzień Polonii - Nasz dzień

Archiwum '18

Ciepłe myśli na holenderską niedzielę, czyli cykliczne spotkania przy porannej kawie

Agnieszka Steur

Dzień Polonii - Nasz dzień

W kończącym się dziś tygodniu obchodziliśmy dzień Polonii i Polaków za granicą (2 maja)… czyli to był nasz dzień. Szukając informacji o nim dowiedziałam się, że święto to zostało ustanowione w dowód uznania wielowiekowego dorobku i wkładu Polonii i Polaków za granicą w odzyskanie przez Polskę niepodległości, wierność i przywiązanie do polskości oraz pomoc Krajowi w najtrudniejszych momentach.

Natychmiast przypomniały mi się lekcje historii w szkole. Czyli w jaki sposób dotyczy to nas współczesnych? Oczywiście możemy zacząć rozważać, jakie trudne momenty nasz Kraj obecnie przechodzi… a chyba są bardzo trudne, ale ten temat, przynajmniej na razie, pozostawię innym. Dziś chcę skoncentrować się na nas, Polonii holenderskiej.

Kim jest Polak mieszkający poza granicami Polski? W tej chwili w Holandii jest nas już ćwierć miliona, czyli prawdopodobnie każdy opis będzie pasował do kogoś. Jesteśmy tu wszyscy; lekarze, naukowcy, nauczyciele, murarze, ciastkarze, opiekunki do dzieci… pisarze. Są tu dzieci, młodzież, dorośli i osoby w podeszłym wieku. Pomagamy przestrzegać prawo i je łamiemy. Budujemy i niszczymy. Chodzimy do szkoły, lub robimy wszystko, by do niej nie trafić.

Chorujemy i zdrowiejemy. Rodzimy się i umieramy. Są wśród nas tacy, którzy czują się w Holandii dobrze i tacy, którzy nigdy nie odnajdą tutaj swojego miejsca. Wśród nas jest wielu, którzy chcą pozostać i wielu, którzy zarzekają się, że wrócą i niektórzy faktycznie wracają. Tu jest nasze życie i tu też tęsknimy za czymś czego często już nawet nie ma… lub jest tylko w naszych wspomnieniach.

Przez chwilę myślałam, że to nie jest nasz dzień. Wkład Polonii i Polaków za granicą w odzyskanie przez Polskę niepodległości – to zrozumiałe, wtedy, ale teraz? Przez moment pomyślałam, że przecież nie możemy stawiać się w tej samej linii z tamtymi bohaterami. Ale przecież to nie o to chodzi. To, co robimy zawsze jest ważne, niezależnie od okoliczności. Jest ważna dla nas tutaj i dla nas w Polsce. Nie możemy zapomnieć, że każdy nasz krok, wszystko co robimy, ma wpływ na to, jak postrzegana jest Polska.  

Niezrozumiałe jest dla mnie to, że wielu z nas nasze niepowodzenia przypisuje niechęci Holendrów do Polaków… lub prościej mówiąc dyskryminacji.  Choć nie, jednak rozumiem, tak jest po prostu łatwiej. To słowo wytrych, które załatwia praktycznie wszystko. Nawet otrzymanie mandatu za przekroczenie dozwolonej prędkości może dla niektórych być (o zgrozo!) dowodem na ich dyskryminowanie. Tak już jest i chyba nic na to nie da się poradzić. To jednak działa w dwie strony. Nasze indywidualne działanie ma wpływ na obraz nas wszystkich, tu poza granicami Polski. Jeśli holenderski policjant po raz kolejny zatrzymuje jadące za szybko auto, które prowadzi Polak, w końcu zacznie myśleć, że my wszyscy nie przestrzegamy zasad. A co będzie myślał o nas, gdy kolejny zatrzymany przez niego Polak będzie miał kilka promili w wydychanym powietrzu? A co pomyśli, jeśli ten nietrzeźwy Polak wjedzie w grupę rowerzystów?

To był nasz dzień. Nas wszystkich. Być może nasi bliscy w Polsce pomyśleli wtedy o nas cieplej, ale i my musimy o sobie pomyśleć. O tym, co robimy. Nasze działania mają wpływ na nasz wszystkich, również na nasze dzieci. Nie tylko tego dnia, ale i każdego innego. Każdy dzień jest dla nas dniem Polonii. A szacunek do naszej Ojczyzny okazujemy nie przez deklaracje a przez nasze postępowanie. Przez szacunek do innych i do siebie. I jeszcze przez język, przez to co dla mnie również takie ważne. Rozmowy z dziećmi, pisanie książek, pisanie tych tekstów, rozmowy o książkach i wszystkie codzienne drobiazgi o których zazwyczaj nie myślę.  

Wielu dobrych polonijnych dni! 

Widzimy się za tydzień... przy porannej kawie.

Agnieszka

06.05.2018 Agnieszka Steur, Niedziela.NL

(as)