Holandia

Przepisy ustanowione przez co najmniej 25 holenderskich stowarzyszeń psów rasowych zezwalają na rozmnażanie psów z zaburzeniami genetycznymi, co jest praktyką naruszającą krajowe przepisy dotyczące dobrostanu zwierząt.

Program śledczy Zembla ujawnił powszechne nieprzestrzeganie przepisów, ujawniając, że dotknięte chorobą psy cierpią na dziedziczne schorzenia, takie jak dysplazja stawu biodrowego i łokciowego oraz padaczka, które są następnie przekazywane ich potomstwu.

Holenderski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności i Produktów Konsumenckich (Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit, NVWA) potępił ustalenia jako „bardzo poważne” i ogłosił plany podjęcia działań przeciwko hodowcom.

W Holandii jest około 300 uznanych ras psów, z których każda podlega jednemu lub większej liczbie stowarzyszeń hodowlanych, które ustalają przepisy hodowlane. Stowarzyszenia te ustalają kryteria, według których psy mogą być wykorzystywane do hodowli. Podczas gdy poważne schorzenia dziedziczne, takie jak zaawansowana dysplazja stawu biodrowego i łokciowego, są zabronione na mocy przepisów hodowlanych, łagodniejsze formy tych zaburzeń są często dozwolone.

Zembla przeanalizowała próbkę 25 stowarzyszeń rasowych i stwierdziła, że żadne z nich nie spełnia norm prawnych. NVWA potwierdziło te ustalenia. „Widzimy, że te przepisy hodowlane naruszają prawo. Uważamy to za bardzo poważne” — powiedziała Susan Hoogendoorn, weterynarz z NVWA.

Zgodnie z holenderską ustawą o dobrostanie zwierząt (Wet Dieren) i dekretem o opiekunach zwierząt (Besluit Houders van Dieren) hodowla zwierząt w sposób szkodzący zdrowiu i dobrostanowi zwierząt jest zabroniona. Oznacza to, że hodowla powinna obejmować wyłącznie zdrowe psy, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się chorób dziedzicznych. Nawet hodowla psów z łagodnymi formami zaburzeń genetycznych jest nielegalna. Jednak, jak wykazało dochodzenie Zembla, takie praktyki pozostają powszechne. NVWA obiecało interwencję. „Ostatecznie to odpowiedzialność hodowców. Więc odwiedzimy ich bezpośrednio” – stwierdziła Hoogendoorn.

Niektóre stowarzyszenia hodowców psów rasowych zezwalają na rozmnażanie psów z chorobami genetycznymi z obawy, że surowsze ograniczenia zmniejszą populację hodowlaną. Na przykład stowarzyszenie Drentsche Patrijshond zezwala na rozmnażanie psów cierpiących na łagodną dysplazję stawu biodrowego. Stowarzyszenie hodowców mastifa zezwala na rozmnażanie psów, które mają zarówno dysplazję stawu biodrowego, jak i łokciowego. Podobnie, stowarzyszenie bernardynów stosuje to samo podejście.

Weterynaryjny neurolog Paul Mandigers wyjaśnił, że hodowcy martwią się o różnorodność genetyczną. „Jeśli wykluczy się zbyt wiele zwierząt, populacja hodowlana staje się zbyt mała, a różnorodność genetyczna maleje” – powiedział w rozmowie z programem Zembla.

---

6.04.2025 Niedziela.NL // fot. Shutterstock, Inc.

(kk)

< Poprzednia		Następna >